دره‌نگه‌‌، هه‌رچه‌ندم کرد باسێکی ئه‌م ژیانه‌ بێ تۆییه‌ بکه‌مه‌ ووشه‌و وه‌ک ملوانکه‌یه‌کی دڵ شکاو له‌‌‌ ملتی بکه‌م، به‌ڵام داخه‌که‌م هێنده‌ بێ هێزم په‌نجه‌کانم ته‌‌نانه‌ت قه‌ڵه‌میش ناگرن. ده‌زانیت چه‌ند چرکه‌یه‌ک له‌مه‌و پێش ده‌نگی داریوش(Niyaayesh) و ووشه‌ به‌ نرخه‌کانی مه‌دهۆش گوێمیان پڕ کردبوو له‌ چرپه‌ چرپی یادگارییه‌کانمان. له‌گه‌ڵ ووشک بوونه‌وه‌ی زامه‌کانم و خوا نه‌ناسی تۆدا ئه‌م هۆنراوه‌یه‌م به‌ر چاو که‌وت، جه‌رگم چه‌ند بڕا بوو، هێنده‌ی تریشی بڕی....

بام وا بێ (مه‌دهۆش)

من دڵ‌شكاو نیم
وه‌كوو گه‌لێ كه‌س جگه‌ر براو نیم
فێری سكاڵاو فرمێسكی چاو نیم
من یارم بووه‌و جێیشی هێشتووم
زۆر ماندووی كردووم، به‌ڵام نه‌یكوشتووم

ئه‌وه‌ی من ویستم بێ‌وه‌فا بوو ڕۆی
ئێستاكه‌ مه‌سته‌ له‌ به‌ر به‌زمی خۆی
من ژیانی خۆم بۆچی تاڵ‌ كه‌م بۆی
من به‌ختیاریم بۆ دڵم ئه‌وێ
دڵ خۆش كه‌ره‌یه‌ك هه‌ر ده‌ست ئه‌كه‌وێ

یاری بێ‌ په‌یمان ئه‌وه‌‌ ناهێنێ
كه‌‌پیاو وه‌ك مناڵ بۆی بناڵێنێ
كه‌‌من هه‌وڵ بده‌م بۆ كامه‌رانی
له‌‌ دڵ ده‌ریه‌كه‌م زۆر به‌ ئاسانی

به‌ڵێ دڵداری په‌سه‌ند و جوانه‌
چاوه‌ڕوانی‌یه‌و پاكی و په‌یمانه‌
پیاوی ژیر ئه‌ڵێ: خواردنی گیانه‌
به‌ڵام ژین به‌شی ئه‌مه‌نده‌ ناكات
كه‌‌بۆ كڵاووی بابردوو ڕاكا!